Acupunctuur

Acupunctuur is een onderdeel van de TCM (Traditional Chinese Medicine). TCM kent naast de acupunctuur de volgende onderdelen : kruidengeneeskunde, QiGong (ademhalings- en bewegingsoefeningen) en Tuina (Chinese massagetherapie). De TCM is misschien al 5000 jaar oud, en de kennis werd vroeger van vader op zoon overgedragen. De oudste geschriften over TCM zijn circa 2500 jaar oud en zijn geschreven in een tijd waarin de moderne wetenschappen als anatomie, fysiologie en farmacologie onbekend waren. Dit betekent dat de taal en beelden waarmee de TCM ziekte en gezondheid beschrijven niet passen in de op wetenschappelijk denken gebaseerde moderne geneeswijze. Toch is de werking van acupunctuur grotendeels te verklaren. Aangrijpingspunt is het zenuwstelsel en met name het autonome zenuwstelsel.

Het autonome ofwel het vegetatieve zenuwstelsel controleert en coördineert alle autonome dat wil zeggen 'automatische' functies van het lichaam zoals hartslag, spijsvertering of ademhaling. Het autonome zenuwstelsel werkt hierbij samen met het hormoonstelsel en verzorgt de communicatie tussen het centrale zenuwstelsel en de organen en klieren. Het bestaat uit twee delen, een sympatisch en een parasympatisch deel. Deze vullen elkaar aan en zorgen voor evenwicht. Het sympatisch deel is actief wanneer het lichaam in actie moet komen, het parasympatisch deel werkt als het lichaam in rust is en houdt energie in stand. Er is dan ook een sterke overeenkomst met de chinese verklaring van ziekte en gezondheid in termen van Yin en Yang en het autonome zenuwstelsel.